سلام در رای صادره دادگاه کیفری، ۳ اماره قضایی وجود دارد : ۱- شهادت شاهد واحد. ۲- گواهی پزشکی قانونی شاکی ۳- اظهارات متشاکی که اقرار ضمنی‌ست به اینکه اجمالا به درگیری اذعان کرده و لوث. اگر احیانا شهادت کذب شاهد اثبات شود و بدون شهادت شاهد واحد و با توجه به اینکه متشاکی در محل درگیری حضور داشته و اصل درگیری را قبول کرده است و اقرار ضمنی به اینکه اجمالا به درگیری هم اذعان کرده ولی منکر ضرب شاکی شده است و به عنوان اماره موجب ظن قاضی بوده و منجر به وجود لوث و اتیان سوگند شاکی شده است، پس چرا امکان نقض رای صادره دادگاه کیفری در دادگاه عالی وجود دارد. پس در آن صورت آیا نبایستی دادگاه عالی رای دادگاه کیفری را که برحسب اظهارات متشاکی که موجب ظن قاضی بوده و لوث را هم به وجود آورده است را نقض کند؟ با توجه به اظهارات متشاکی چه لزومی به نقض رای می‌باشد؟ بابت ضرب‌وجرح عمدی که شاکی پرونده بودم. دادگاه رای قطعی به دیه داد. رای دادگاه کیفری۲ اینگونه صادر شده است: در خصوص شکایت شاکی فرزند….از متشاکی فرزند….دایر بر ضرب‌وجرح عمدی و شکایت شاکی به اینکه با متشاکی قبلا اختلاف داشته و قرار می‌گذارند تا به همدیگر رضایت بدهند، در این راستا جهت مراجعه به ثبت اسناد سوار خودرو می‌شوند و مجددا باهم بگومگو می‌کنند و حسب اظهارات شاکی چون متشاکی عقب خودرو نشسته بوده از فرصت استفاده کرده و وی را موردضرب‌وجرح قرار دادند. علی‌ای‌حال شاکی جهت اثبات ادعای خود به گواهی پزشکی قانونی و یک نفر شاهد استناد نمودند و علاوه بر این متشاکی در خلال اظهاراتش اجمالا به درگیری اذعان داشتند ولی منکر ضرب شاکی شدند، فلذا دادگاه با عنایت به وجود لوث و به درخواست شاکی قرار اتیان سوگند صادر و شاکی قسم یاد نمودند ضرباتی که در گواهی پزشکی قانونی قید گردیده است توسط ضربات متشاکی به وی وارد شده است، فلذا دادگاه با توجه به شکایت شاکی و گزارش کلانتری، گواهی پزشکی قانونی، شهادت شاهد واحد و اتیان سوگند از سوی شاکی و دفاع غیرموثر متشاکی بزهکاری مشارالیه را محرز و مسلم تشخیص و استناد به مواد ۷۰۹و۷۱۴ از قانون مجازات اسلامی و مواد ۳۷۴و۳۷۵و۴۲۷و۴۳۱و۴۳۳ از قانون آئین دادرسی کیفری حکم به محکومیت متشاکی به دیه را داده است. رای صادره حضوری و قطعی است.